Δεν μπορώ να πω, η αλήθεια είναι ότι μια λαχτάρα την έχω με τα σοκολατάκια Ferrero. Δεν ξέρω πώς τα τρώτε εσείς αλλά εγώ τα ανοίγω στη μέση, μετά τρώω το φουντούκι, έπειτα γλείφω τη σοκολάτα και τέλος τρώω το υπόλοιπο! Αυτή η πραγματικά απολαυστική εμπειρία με έκανε να ανυπομονώ για τις μπάρες σοκολάτας Ferrero. Και ειδικά γι’αυτή με τη μαύρη σοκολάτα, καθώς είναι και η αγαπημένη μου. Νομίζω θα πρέπει να κράταγα μικρό καλάθι.
Δεν είναι κακή. Είναι αρκετά γευστική, μαλακή στην υφή και με ωραίο, διακριτό άρωμα μαύρης σοκολάτας. Εξάλλου περιέχει 55% στερεά κακάο οπότε και με το νόμο είναι μαύρη σοκολάτα. Περιέχει 12% φουντούκια που εδώ που τα λέμε μου φάνηκαν πολύ λιγότερα. Συν ότι της λείπει η χαρακτηριστική πίκρα της μαύρης σοκολάτας. Έστω και ελάχιστη, νομίζω κάνει τη διαφορά.
Όμως δεν έχει αυτό το “κάτι” που έχουν τα σοκολατάκια Ferrero. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο και πολύ διαφορετικό από ένα τυχαίο σοκολατάκι ή μια τυχαία μπάρα σοκολάτας με φουντούκια που θα έβρισκες οπουδήποτε αλλού. Και φυσικά δεν προσφέρεται ούτε για παιχνίδι, ούτε για 37 διαφορετικούς τρόπους κατανάλωσης όπως η ΚιτΚατ. Τη διαφορά εδώ την κάνει καθαρά και μόνο η μάρκα, καθώς αν δεν ήταν Ferrero δε νομίζω να την αγόραζε κανείς και δεύτερη φορά!
Είναι αρκετά μαλακή, κόβεται πανεύκολα και, θα το παραδεχτώ, ίσως είναι καλή για τη λιγούρα που και που. Και πραγματικά, δοκίμασα να την φάω με πολλούς τρόπους προσπαθώντας να νιώσω αυτό το “κάτι”. Τι την έβαλα σε ψωμί, τι την έβαλα στο ψυγείο, τι την έλιωσα…τζίφος!
Τουλάχιστον εμείς δε νομίζω να την ξαναπάρουμε. Μία φορά και φτάνει!
